Welke bron gebruik jij om op terug te vallen, als je het moeilijk hebt? Velen van ons zoeken in moeilijke tijden steun bij een externe autoriteit, iemand die we macht of gezag toekennen om ons te kunnen helpen. Dat kunnen je ouders zijn, een arts, je werkgever of de staat.

Maar we hebben dan niet in de gaten dat we onze eigen autoriteit mogelijk uit handen geven. Heb jij nog wel de regie in handen? En bepaal jij nog wel wat er in jouw leven gebeurt? Varen op je eigen autoriteit in uitdagende situaties is vaak moeilijker dan het lijkt.

Autoriteit houden of weggeven

Wanneer je iets nodig hebt en je merkt dat je daar niet zo makkelijk zelf voor kan zorgen, dan doe je al gauw een beroep op iemand anders. Dat is op zich heel gewoon en vaak ook een goede stap. Als je ziek wordt en je weet niet wat je hebt, dan ga je naar een arts voor een diagnose en een remedie. Als je een huis wilt kopen en je hebt geen verstand van hypotheken, dan ga je naar een financieel adviseur.

Je schakelt een externe autoriteit in, omdat die kennis van zaken heeft op het betreffende gebied. Met andere woorden, je wint informatie in die je zelf nog niet had. Betekent dit dan ook dat hij of zij automatisch de autoriteit heeft om te beslissen? Nee. Jij bent nog steeds degene die beslist wat er gebeurt en draagt de verantwoordelijkheid voor de keuzes die je maakt.

Toch kan het voorkomen dat je de regie uit handen geeft en je je eigen autoriteit overdraagt aan een ander. Het kan zijn dat je de verantwoordelijkheid voor de te nemen keuze niet kan of durft te dragen. Dat kan allerlei oorzaken hebben. Je vindt het bijvoorbeeld te spannend, omdat er teveel op het spel staat. Of je hebt te weinig kennis of overzicht om een juiste beslissing te kunnen nemen. In zo’n geval laat je het liever aan een ander over.

Zolang die keuze om de ander autoriteit te geven bewust en vrijwillig is, heb je daar ongetwijfeld goede redenen voor. Maar het kan ook voorkomen dat je dit onbewust en ongemerkt doet. Dan is het niet vrijwillig en schiet je waarschijnlijk in een reactiepatroon dat onvrij en geconditioneerd is.

Ouderprojectie

Zo was ik laatst werkzaam in een project waarvan de leidinggevende plotseling uit zijn slof schoot. Ik merkte dat ik ineenkromp en niet in staat was deze energie te ontvangen. Natuurlijk had hij de leiding en daarmee een zekere autoriteit. Maar het feit dat ik ineenkromp, liet zien dat ik een reactie vertoonde die niet verbonden was met mijn innerlijke autoriteit. Het was een reactie die ik kende van mijzelf als kind. Ik realiseerde me dat ik mijn autoritaire vader op hem had geprojecteerd en daarmee mijn autoriteit aan hem had gegeven.

Dit was duidelijk onbewust gebeurd en door de gegeven situatie was er een reactiepatroon in werking gezet dat ik als kind had. Wanneer je je eigen autoriteit onbewust aan een ander geeft, is er meestal sprake van een projectie van één of beide ouders. Om de een of andere reden wil je niet de verantwoordelijkheid dragen voor de situatie waar je op dat moment in zit. Je wilt liever verzorgd of gedragen worden. Dit is de behoefte van een kind en niet natuurlijkerwijs van een volwassene.

Een ander voorbeeld zien we nu in coronatijd. De overheid heeft regels opgesteld om het virus in te dammen. Wie zelf niet nadenkt zal deze instructies zonder meer opvolgen en zijn autoriteit aan de staat geven. Je projecteert dan als het ware je ouders, die vertellen wat je wel en niet mag, op de overheid. Wie echter informatie inwint en kennis vergaart over het virus, kan de regels nuanceren en per situatie zelf inschatten wat wijs is in de omgang met elkaar.

Het fundament van de innerlijke autoriteit

Om je innerlijke autoriteit te behouden en in te zetten is het van belang dat je ziet welke reactie vanuit een kindbehoefte komt en welke vanuit een volwassen houding. Als je verantwoording neemt voor de situatie waar je in terecht bent gekomen, ben je verbonden met je innerlijke autoriteit. Zelfs als je denkt dat dingen je overkomen, kun je verantwoording nemen voor de manier waarop jij daar mee omgaat.

Je innerlijke autoriteit is in feite de enige plek waar je werkelijk steun zult vinden en je fundament kan voelen. Zelfs in de meest uitdagende situaties. Het is een plek diep in jezelf waar je te allen tijde een onwankelbaar evenwicht aantreft. Wanneer je uitgedaagd wordt en uit balans bent, ga dan naar binnen op zoek naar dat fundament.

Je zult dan misschien van alles los moeten laten – uiterlijke omstandigheden, gedachtepatronen, overtuigingen -, maar voorbij deze dingen, in de stilte van je diepste zelf zul je de kracht vinden om te blijven staan. Je zult de rust en de stevigheid vinden om verantwoording te nemen voor jouw situatie. Je zult zien dat jouw innerlijke autoriteit onwrikbaar is en dat je daar altijd op terug kunt vallen.