Verandering is iets waar we voortdurend mee te maken hebben. Je omgeving verandert onophoudelijk en zelf wil je ook steeds van alles verbeteren en verfijnen. Of het nu om uiterlijke dingen gaat of innerlijke verandering, we zijn steeds gericht op groei. Je zou kunnen zeggen dat dit inherent is aan het leven.

Maar als je oude dingen hebt vervangen door nieuwe, of als je groei hebt doorgemaakt, is er dan wezenlijk iets veranderd? Kun je dan zeggen dat iets blijvend veranderd is? Echte verandering bereik je vreemd genoeg pas als je het onveranderlijke omarmt.

 

Is verandering noodzakelijk?

Als je kijkt naar hoe je leven zich voltrekt, is dit continu aan verandering onderhevig. Je wordt geboren als baby en groeit op tot een volwassen man of vrouw. Je lichaam verandert hierbij ontegenzeglijk en ook in je persoonlijkheid kun je allerlei veranderingen waarnemen. Je vormt een karakter en gedraagt je als volwassene duidelijk anders dan als kind. Je neemt bepaalde normen en waarden over en richt je leven in aan de hand van je eigen referentiekader.

Ben je bijvoorbeeld opgegroeid in een arm gezin, dan vind je het wellicht belangrijk om geld te hebben. Je zet je ervoor in om veel geld te verdienen en meer bezittingen te verwerven. Je huis kan niet groot genoeg zijn en je auto idem dito. Met het vergaren van meer materie heb je het gevoel dat je groei doormaakt. Maar is dit werkelijk zo?
Of je bent grootgebracht in een gezin met een chronisch zieke moeder, die je hebt helpen verzorgen. Dit heeft jou doen kiezen voor een baan in de zorg, omdat je hier affiniteit mee hebt. Maar als je later ontdekt dat dit niet jouw eigen vrije keuze was, maak je een carrièreswitch en volg je je eigen passie. Is er dan wezenlijk iets veranderd?

Verandering voel je als noodzakelijk, wanneer de omstandigheden onaangenaam zijn of je staat van zijn onwenselijk is. Je bevindt je in een onprettige omgeving of je ligt met jezelf in de knoop. De signalen die hieruit voortkomen maken je alert en zetten je uiteindelijk in beweging. Je voelt dat er iets moet veranderen, omdat je niet in deze situatie wilt blijven.

Zijn de omstandigheden echter aangenaam en zit je prima in je vel, dan zul je geen noodzaak tot verandering ervaren. Alles moet dan vooral bij het oude blijven. Je wilt immers niet kwijtraken wat zo goed voelt. Het jammerlijke resultaat is dat je door vast te houden aan wat je hebt en wat je kent, je afsluit voor groei.

 

Verandering is onvermijdelijk

We kunnen hieruit concluderen dat je bepaalde situaties graag in stand wilt houden en andere niet. Maar zoals je om je heen kunt waarnemen, is verandering iets dat voortdurend plaatsvindt. Ook al wil je dat alles blijft zoals het is, verandering blijkt onontkoombaar te zijn.
We willen bijvoorbeeld geen klimaatverandering, maar dit zal onvermijdelijk zijn. De Aarde heeft al meerdere grote klimaatveranderingen ondergaan. En dat weten we ook. En toch zetten we alles op alles om geen verandering hierin te moeten meemaken.

Alles wat je wilt handhaven, alles waar je geen afstand van wilt doen, zijn dingen die jou een bepaalde zekerheid verschaffen. Althans dat is wat je denkt. Je vaste baan, je relatie, je huis, het zijn allemaal dingen die jou veiligheid moeten bieden. Maar schijn bedriegt. Als je je baan kwijtraakt, moet je wellicht je huis verkopen en als je relatie wordt beëindigd, sta je er alleen voor. Dan ben je je schijnzekerheden zomaar kwijt.

Deze houding is in wezen gebaseerd op angst. Angst om te verliezen wat je hebt en angst voor dat wat je nog niet kent. Het is een existentiële angst, die in essentie neerkomt op angst voor de dood. Want om dat te verliezen wat aangenaam en veilig is, is bedreigend voor je voortbestaan. En om je over te geven aan het onbekende kan eveneens betekenen dat je je bestaan op het spel zet.

 

Het onveranderlijke omarmen

Ook hier is het weer schijn die bedriegt. Het enige dat je op het spel kan zetten is het voorbestaan van je ego. Dit is namelijk de plek waar jouw angst vandaan komt. Het is jouw ego dat dingen zeker wil stellen en het is jouw identificatie met het ego die deze angst voedt. Kijk je echter voorbij je ego, naar wie jij verder bent, dan kun je gaan zien dat jij ten diepste niet bedreigd kunt worden.

Waarom blijft dan toch de noodzaak tot verandering bestaan?

Zoals we net zagen is verandering onvermijdelijk. Het vindt hoe dan ook plaats. En de reden hiervoor is om het tegendeel ervan te ervaren, te kunnen ervaren dat er ook iets bestaat dat onveranderlijk is. En dat wat onveranderlijk is kun je niet vinden in de wereld van vorm. Want vormen zijn altijd aan verandering onderhevig. Dat kun je eenvoudigweg om je heen waarnemen.

Dat wat onveranderlijk is behoort daarom tot de wereld van het vormloze, de wereld van het bewegingsloze. Het is de volkomen stilte in jezelf die onveranderlijk is. Het is de plek van waaruit je alle veranderingen waarneemt. En elke verandering die je vanuit deze plek waarneemt is noodzakelijk, omdat het een bevestiging is van die onveranderlijkheid.

Dit is het ontwaken in het bewustzijn dat jij die onveranderlijkheid zelf bent. Elke verandering die je waarneemt is feitelijk een verwijzing naar of een herinnering aan jouw eigen onveranderlijkheid, aan jouw diepste kern, jouw ware Zelf.

 

Ken jij de noodzaak van verandering?

Ben jij gericht op groei en zet je je daar voor in? Of ben jij al ontwaakt in het bewustzijn dat jij zelf onveranderlijk bent?

Deel je ervaringen hieronder en stimuleer je medelezer om jezelf en je onveranderlijkheid te omarmen.

Hartegroet,

Peter.